صدا کن تو مرا

صدای تو خوب است

صدای تو سبزینه ی آن گیاه عجیبی ست

که در انتهای صمیمیت حزن میروید.



دوستت دارم.

what can I do

I haven't slept at all in days
It's been so long since we've talked
And I have been here many times
I just don't know what I'm doing wrong


What can I do to make you love me
What can I do to make you care
What can I say to make you feel this
What can I do to get you there


There's only so much I can take
And I just got to let go
And who knows I might feel better, yeah
If I don't try and I don't hope


What can I do to make you love me
What can I do to make you care
What can I say to make you feel this
What can I do to get you there


No more waiting, no more, aching
No more fighting, no more, trying...


Maybe there's nothing more to say
And in a funny way I'm calm
Because the power is not mine
I'm just going to let it fly...


What can I do to make you love me
What can I do to make you care
What can I say to make you feel this
What can I do to get you there
What can I do to make you love me
What can I do to make you care
What can I say to make you feel this
What can I do to get you there


And love me...love me....love me..

رفته بودم سر حوض، تا ببینم شاید، عکس تنهائی خود را در آب !!!!

((انسان باش، پاکدل ویکدل ، زیرا که گرسنه بودن، صدقه گرفتن و در فقر مردن هزار بار قابل تحمل تر از پست و بی عاطفه بودن است......))

مسافر و پرنده

زیر این هق هق بارون، یه نفر دلش شکسته
یه نفر شبیه بارون،سرد و بیقرار و خسته
یه نفر که چشم خیسش پره از جاده و عابر
یه نفر پر از امید و انتظار یه مسافر

یه نفر مثل پرنده که دلش تو آسمونه
اما پرهاشو شکستن، رو زمین باید بمونه
رو زمین باید بمونه، بمونه تا بی نهایت
تا یه روزی اون مسافر بیاد و تموم شه غربت

آره، اون مسافری که از میون پیچ و خم ها
میاد و می شکنه یک شب، قفل نفرینی غم را
من همون اسیر غربت، من همون پرنده بودم
تو همون مسافری که شعر چشماشو سرودم

قطب من، مسافر من! بسه قصه
تو بیا تا این پرنده، نمیره از غم دوری