بعضی وقت ها

   بعضی وقتا اینقدر دلت می گیره که می خوای گریه کنی ، اما نمی تونی
   بعضی وقتا باید حرف بزنی و چیزی بگی ولی این دهن لعنتی
   جوری قفل میشه که نمی تونی بازش کنی
   بعضی وقتا نمی دونی چته !.. ولی میدونی یه چیزی آزارت میده
   بعضی وقتا ترجیح میدی هیچی نگی و ساکت یه گوشه کز کنی
   و تو فکرهات غرق بشی
   بعضی وقتا کارای میکنی و دل بعضی ها رو میشکنی که اصلا“ باورت نمیشه 
   بعضی وقتا جوری دلت رو میشکنن که بغضش تا چند روز تو گلوت
   سنگینی میکنه 
   بعضی وقتا میگی کاش زودتر می فهمیدم ، کاش زودتر به فکر می افتادم ، 
    کاش یه کاری میکردم اما .. 
    بعضی وقتا ...
    بعضی وقتا دعا میکنم که کاشکی دیگه این وقتا سراغم نیاد ، نه سراغ من ، 
    نه سراغ هیچ کس دیگه !!

                                                 از وبلاگ پدرام

تعویق

+معمولا زمانی قدر موهبت هایمان را
می دانیم
که آنها را از دست داده باشیم.

+معمولا جمله متاسفم اشتباه کردم را
خیلی به تعویق می اندازیم.
گاهی اوقات به عزیزانمان آسیب می زنیم
آنهایی که در قلب ما جا دارند.
و ما اجازه می دهیم مسائل احمقانه
زندگی های ما را از هم جدا کند.

+معمولا اجازه می دهیم
مسائی بی ارزشی به ذهن ما خطور کند
و معمولا دیر هنگام
متوجه می شویم که کور شده ایم
و نیز نمی دانیم که به چه علت!

نظرات شما

      
        +خواستم بگم بخش نظرات شما هم راه افتادش!!
       +توصیه می شه به همه بلاگ اسکایی ها که از این سیستم مجانی 
        توی بلاگشون استفاده کنند.برای این سرویس برید اینجا
        خیلی جالب هستش.

         در ضمن دوست جوون معذرت می خوام و اینکه خیلی دوستت دارم!!
         یعنی نمی تونم نداشته باشم!

         یادت باشه عشق یه بار به وجود میاد .

مسافر آدینه

آقا زمان برای زمین تنگ شد؛بیا
آواز جاده خیس و بد آهنگ شد؛بیا
پر زد دلم به شوق تو در کوچه ها؛ولی
سهم دو بال یخ زده ام سنگ شد؛بیا
آقا به جان آینه ها ؛مرگ غنچه ها
رنگ مناره کهنه و بد رنگ شد؛بیا
آقا ببین که پای دلم لنگ شد؛بیا
آقا دوباره قایق شوقم به گل نشست
فانوس مرد و فاصله آونگ شد؛بیا
دیگر برای آینه بستن مجال نیست
آقا زمان برای زمین تنگ شد؛بیا
                                                 آدم مفلوک                                            
  

اشتباه کردی دوست جوون!

چقدر زود دست ناگهان دادی
به قاب عکس سپردی به آسمان دادی
تمام آیینه ها را بهانه می کردی
و بغض خستگی ام را به خزان دادی
و ساعتی که خزان را ورق زدم رفتی
و دست این غزلم را به بیکران دادی
که باز بال پریشان چشمهایم را
به ناگهان نگاهت به کهکشان دادی
نیامدی و تو را رنگ آسمان کردم
نیامدی و به غمها دوباره جان دادی

چطوری از دلت اومدش؟؟                    گل گلدونه من ماه گردون من