غریبه !

غریبه حال دلــــــم را نپرس ! ویـرانم مجاب سفسطه های سیاه شیطانم مجاب این هیجانْ که تو هم نخواهی ماند در انتظــــار مرور دو دســت بی نانم و حرف تشنگیم را تو هم نخوانی از، نگـــاهِ یاسِ کبــــود ِکویر ِ گلــــــــدانم ببین چگونه دلم را به چوب می بندند هراسهایِ بزرگِ همیــــــشه پنهانم. بیاو دســــت مرا با بـــهانه ای رو کن که عاشقم که خرابم که نابسامانم ***** دلم گرفته از این چشمهای تو خالی مرا به شهر نگاهت ببـــر ، بگـــــردانم.