تو ریختى به شکل آب به روى چشم‏هاى خواب
و من پریدم از خودم میان قطره‏هاى آب
تو چون نسیم در وزش به سطح گیسوان من
و من کبوترى شدم اسیر پنجه عقاب
بیا درون قلب من کمى مرا تکان بده
و فکر کن که کودکم به روى دست‏هاى تاب
شود که در تو حل شوم؟ سؤال بى‏جواب من!
بیا به حرمت دلم بده به پرسشم جواب
بیا نشان بده فقط تو در وجود من کمى
تویى که از تو غافل‏اند تمام شعرهاى ناب
و عاجزم ز خواندنت که مثل ابر مبهمى
مرا فقط به نام کوچک خودم بکن خطاب
چه اشتیاق مبهمى که بى‏تو باز زنده‏ام
کنون که بسته بختمان به پاى هردومان طناب
بیا درون قلب من کمى مرا تکان بده
بیا به حرمت دلم بده به پرسشم جواب!

....................................................................................................................................

خدایا من...!!!!!!!!
شیشه پنجره را باران ......!!!!!!