نسخه قابل چاپ

خدا هم آبی است

وقتی طلوع کردی من آن بالا بودم. پشتِ شیشه محوِ تو. آخ که گاهـی پایین

چقدر بهتر از بالاست! تو نمی دانستی من چه بازی غریبی را شروع کرده ام.

تو آن پایین مثل یک حجم آبی می درخشیدی و من به هر چه رنگ آبـــی بود

حسودی ام می شد. بعد هر دو سوارِ آن اسب سفید شدیم که بال نداشت

و فقط مثل دیوانه ها خیابان های سبز را می پیمود و می شمـرد و می بویید

و تمام می کـرد و دوباره می شمرد و تمام می کرد و سه باره می شمرد و

تمام می کرد و دل من چقدر کوچک و تنگ بود. می خواستم بگذارم ش هزار

بار خیابان ها را نمام کند تا دل ام بزرگ شود و باز بزرگ شود و بزرگ تـر شود

و آن قدر بزرگ شود تا تو در آن جا بگیری. اما نشد و نمی شود. تو گفتی برو

آنجا. کنار دیوار. من می خواستم دیوار را آنچنان بکوبم که تکه تکه شود تا هر

دو از بن بست رها شویم اما تو جیغ کشیدی و من به خاطر تو جلــوی دیــوار

ایستادم و هـر دو به دیوار زل زدیم که چه قدر بلند بود و ضخیم بود و سخـت.

دیوار به ناتوانی و حقارت ما پوزخـند می زد و من لــــــج ام گرفته بود. بعــد تو

چشم های سبزت را به من دادی که چه قـــدر آبی بودند و من چشم هام را

به تو و تو هنوز نمی دانستی من چه بازی غریبــی را شروع کرده ام. بعد من

به دست هات خیره شدم و همه معصومیت زندگی را در آن ها دیدم و بر خود

لرزیدم. مثل دریا آبی بودند یا انگار تکه ای از آسمان بودند که روی زمین افتاده

بودند. بعد من با قلم سبزی، تمامی حرمت آن دست های آبی را بوسیـــدم و

فهمیدم که خدا هم آبی است.

"روی ماه خداوند را ببوس"

چند تا پیشنهاد تلویزیونی:

- روشنایی های شهر: یکشنبه شب ها ساعت 21:00 از شبکه دو

درباره زندگی 4 جوان که با هم دوست هستند. امیر که راوی داستان هم هست

ماجرا رو به صورت وبلاگ گونه ای بیان میکنه.

- سینما یک: سری جدید اون، بزودی پنجشنیه شب ها از شبکه یک

از crash گرفته تا راننده تاکسی و ...

...اولین شب آرامش، کوله پشتی، نرگس، مردم ایران سلام!، دایی سمسام و...

یه آینــــــه به من بدین، تا خودمو پیدا کنم

کلیدی میخام که با اون قفل دلم رو وا کنم

یه پنجره به من بدین که رو به رویا وا بشه...

به نظر من که واقعا زیباست!