نامه دوست به دوست جون

ترا بسیار دوست داشته ام اما اینک تو بوى خوشى هستى             که در دوردست هاپر اکنده است.             وقتى که شب سپرى مى شود. ترا بسیار دوست داشته ام اما ینک تو سرودى هستى             بر لبان جماعت                   در شب هاى دراز دامن. ترا بسیار دوست داشته ام اما اینک تو پشته اى هستى             که ریگستانش همواره دیگرگون مى شود             و به هر لحظه، ماهى نو، برمى آید... من اینک ستاره مى شمرم و آن سرود را و آن بوى خوش را و آن پشته سیمین را...           ماری شیمل