+معمولا زمانی قدر موهبت هایمان را
می دانیم
که آنها را از دست داده باشیم.

+معمولا جمله متاسفم اشتباه کردم را
خیلی به تعویق می اندازیم.
گاهی اوقات به عزیزانمان آسیب می زنیم
آنهایی که در قلب ما جا دارند.
و ما اجازه می دهیم مسائل احمقانه
زندگی های ما را از هم جدا کند.

+معمولا اجازه می دهیم
مسائی بی ارزشی به ذهن ما خطور کند
و معمولا دیر هنگام
متوجه می شویم که کور شده ایم
و نیز نمی دانیم که به چه علت!