فقط زمانی خواهم رفت

که تو بگی برو ............................................

 یک طرف ماجرای یک عاشق و معشوق در سال 2002، طرف دیگر ماجرای همان دو نفر در قرن   ها پیش، در روزگاران سلحشوران افسانه ای...
  وقتی دختر و پسر امروزی دارند برای یکدیگر میل می زنند، قدیمی ها زیر نور شمع نامه می  نویسند... وقتی این دو دارند زور می زنند که از خیابان عبور کنند، قدیمی ها از روی یک رودخانه درحالی که خورشید درخشان احاطه شان کرده، می گذرند...

وقتی امروزی ها در یک کافی شاپ توی سر و کله هم میزنند و دعوایشان میشود و با هم قهر می کنند و به این ترتیب فراق را تجربه می کنند، معشوق قدیمی در یک نمای با شکوه، عاشق را راهی جنگ می کند و در انتظارش می ماند...
وقتی این دو درحالی که حالشان از هم گرفته شده، پشت به کارخانه ای نشسته اند که دود دودکش هایش، پشت سرشان هلالی درست کرده، عاشق و معشوق متعلق به قرن ها پیش، زیر طاق نصرتی که با برگ های سبز، هلالی شبیه همان دود دودکش درست شده نشسته اند و...

واقعا خوش به حال قدیمی ها............ به ویژه بعد از اتفاقات این چند شب اخیر

تقدیم به عشق

                                تو را سزد که یاسها نثار مقدمت کنم

                               چرا که هر نگاه تو مرا ترانه می کند

                              صدای تو برای من طنین گرم زندگی است

                               نسیم سبزپوش تو مرا جوانه می کند

                               تویی امید زندگی،کلام سرخ شعر من

                                پیام عاشقانه ات مرا روانه می کند

                                بیا برای یودنم،دوباره شعر نو بخوان

                                چرا که قلب ساده ام تو را بهانه می کند

                                خیال با تو بودم اگر چه بود مصرعی

                                 تمام بیت های من تو را نشانه می کند

                                 هوای باغ سینه ام پر از شمیم غنچه هاست

                                  دلم در این میان فقط تو را فسانه می کند

                          تقدیم به عشق

                                                                      شاعر : مژگان کریمی

پرسش !

تو ریختى به شکل آب به روى چشم‏هاى خواب
و من پریدم از خودم میان قطره‏هاى آب
تو چون نسیم در وزش به سطح گیسوان من
و من کبوترى شدم اسیر پنجه عقاب
بیا درون قلب من کمى مرا تکان بده
و فکر کن که کودکم به روى دست‏هاى تاب
شود که در تو حل شوم؟ سؤال بى‏جواب من!
بیا به حرمت دلم بده به پرسشم جواب
بیا نشان بده فقط تو در وجود من کمى
تویى که از تو غافل‏اند تمام شعرهاى ناب
و عاجزم ز خواندنت که مثل ابر مبهمى
مرا فقط به نام کوچک خودم بکن خطاب
چه اشتیاق مبهمى که بى‏تو باز زنده‏ام
کنون که بسته بختمان به پاى هردومان طناب
بیا درون قلب من کمى مرا تکان بده
بیا به حرمت دلم بده به پرسشم جواب!

....................................................................................................................................

خدایا من...!!!!!!!!
شیشه پنجره را باران ......!!!!!!